fbpx

OROIMENEZ GIDATURIK GOZARTZEKO BIDE BAT

1
Amamengandik bilobengana bilobengana

San Roman

EZIN
BESTE
KOAK

Okondogoiena edo San Roman ederra da bere gainaldean, Okondo ibarra ikusteko behatoki egokia baita, landaredi betean, basetxeez osaturiko baserrittoetan, aldapan gora eta aldapan behera, erreka ondoan, leku miresgarrietan.

Kirikino-hesiak edo kirikiñusiak ugari bai ugari basoaldeotan, beti gaztainadiz beteak orduan, neguan gaztainak biltzeko lekuak ziren. Gaur egun, aztarrena batzuk, doi-doi, geratzen dira, baina herrian, kalean alegia, erreplika bat eraiki da haien oroigarri.

* Xabier Ramosen argazkia

Pueblos de Álava, de abuelas a nietas y nietos. Okondo

Eliza

Heltzean aurkituko duzunaren harrera-gune antzo, San Romanen elizak mindixka edo muino baten gainetik hartzen gaitu. Elizaren aurrean antzinako eskoletxe zaharra gaur egun kultura etxe bilakatua, aldamenean etxe zaharrak eta berri bat edo beste ere bai. Urrun ez hilerria, isil-isila eta armoniatsua.

Eliza XVIII. mendean eraiki zuten, eta 1997az gero eraikinaren ingurualde osoa, muruen artekoa, 15 metro inguru, arkeologia aldetik aztarrenak egon litezkeelako lekutzat izendatuta dago. Aurreko eraikin baten gainean erakitakoa dela uste da.
Altxor ttikien artean, 1777an egindako kustodia edo ekisantu mexikar bat dago, besteak beste, Francisco Antonio Alday-k bidalitakoa.

Okondo haranerean hainbat seme-alaba joan izan ziren, mende haretan, Nueva España izen eman zioten lurraldera, gaur egungo Mexikora alegia, baina okondoar haiek ez zuten inoiz atzendu beren sorterria. Haiek igorri diru eta sosak elizak eraikitzeko baliatu izan ziren, maiz, eskolak ere egiteko, Okondogoienakoa bat, ume eta gaztettoei irakasteko tokiak, ikasleak beti gizonezkoak eta gehienetan behartsuak.

Nueva España (Espainia Berria)

Okondogoienatik gazte bat, Jose Ignacio Aldama, XVIII. mendearen erdialdean joan zen, hamabost urte bagerik, Nueva Españara, eta urte batzuk geroago, 1810ean Koroa espainiarraren aurka jaiki ziren matxinoetako baten aita izango zen.

Sautu gazteak hamairu urte zuela, doi-doi, Okondogoiena bere jaiolekua utzi eta Ameriketara; urte batzuen buruan mexikar lurralde haietako urdaki-dendarik handienetako baten jabea zen. Okondoarrik askok egin zuen Ameriketarako jauzi, diru bila eta haietako ez gutik haraneko bizitza hobetzeko bere altxorretik zerbait bidali ukan zuen.

Manuela, de Inma Roiz - Okondo

Beste herriseme batek, Bernardo Abásolòk Aldamaren bidaia berdina egin zuen, adin eta garai bertsuan. Otaola auzorean irten zuen eta ez zizaion inoiz ahantzi bere etxea, idatzi zituen gutun amultsuak lekuko, eta etxeko egoera behartsua, nolabait neurri batez bederen, arintzearren noiz edo noiz diru batzuk bidaltzen zituen, beste batzuen antzera. Haren seme Mariano Abásolò matxinoekin bat eginda ibili zen.
Haien artean beste bat ere, Domingo Narciso Allende, jatorriz Gordexolakoa, San Miguel el Granden bizitzen jarri zen, Mexikon hain zuzen. Haren seme bat, Ignacio Allende, Mexikoren Independentzia Nazioala bultzatu zuen lehena izan zen.

1811ko ekainaren 26an, Chihuahua hirian, Ignacio Allende’ gudagizon erregezaleek fusilatu zuten, hilarazi bere bizialdiko adiskide zuen Juan Aldama-koarekin batera. .
Haien bizitzak eta garai haietan Okondo-Gordexoletan bizi zirenenak Manuela eleberrian agertzen dira; beronetan gaur egungo elizaren eraikintza ere azaltzen da, lehenago Unzan aurrekoa baitzegoen, eta eraiki-lanak egiteko dirua okondoar Ibárrolà baten jarauntsia edo izan zen, berau ere Nueva Españan bizi izandakoa.

Eskola

Eskola-etxea, beste hainbaten antzera, Nueva Españatik hona helduriko emaitza edo opari bat izan zen. Egungo eraikina aurreko mendeko 30. urte ingurukoa da. Lehenago elizetxean irakasten zen.

Auzoko zaharrenek diotenez, behialako apezak ez zien eskolaren aurreko aldean jolasten uzten, elizaren aitzinean zegoen eta elizan sagrarioa zegelako, eta beraz “begirune ukan behar zitzaiona”.

Eskolan adin guztietako neskato-mutilkoak batzen ziren, burdinaga batek sexuz banantzen bazituen ere. Okondogoienako basetxe guztietatik, baina bai eta Garate eta Laudio herrikoetatk ere, egunoro elkartzen ziren, bazkaltzera etxera eta arratsaldean atzera eskolara.

Iñaki Unzagak eskolara baino lehen Ganekogortara ardiak jeztera igaiten zela esaten du. “Goizeko 9etan eskolako atean egoiten nintzen, eta gero, arratsaldez, berriz ere lagundu behar eta Zaldura edo harean batera joan beharra zen”. Txirrinduaz ahal bazen, txirrinduaz, pirripittaz, eta ezin bazen, bada, oinez.

* Jose Ramon Ramosen irudia

Zurikaldai jauregia

Jauregi hau Ugalde auzoan dago, 1777an eraikia, eta ondoan jabe beraren elizatto bat dago Osasunaren Andere Mariari eskainitakoa.

Lekua idilikoa da eta bertan, behialako garaietan, Zurikaldai Otaola askazia bizi zenean edo agertzen zenean leku bizia zen. Neska-morroi ugari ere etorri ohi zen eta auzokoen artean giro alaia sortzen zen.

Diotenez, “handikiro bizi ziren, esne-mamitan, zazpi neskame zituzten, eta karroxa ikusgarri zaldi ederrek garraiatu bat ere bai”. Herrian hainbat etxe, lur eta basoren jabeak ziren. Esaera zenez, egia ote? hainbat basoren artetik urtean-urtean 40na urte baino gehiago zuten pinuak ebakitzen zituzten.

Inguruko umeentzat, maiatz-urrietan lekua zabaltzen zuten eta, honegatixe, gozatzeko ilak ziren. Elizattoan errosarioa egiten zen eta bukatutakoan inguruko loretegian jolasteko aukera zuten. Ume haietako asko orain zahartzaroan baina ahantzi ez: “Ondo bai ondo jolasten ginen”.

*Jose Ramon Ramosen irudia

Ardiak

Okondogoienan aurreko mendean, 40. hamarraldian, mila ardi baino gehiago zegoela esaten da, eta, ondorioz, artzainak ere beredin. Etxe bazuetan 200 buruko artaldeak.
Artzain bakoitzak bere gunea zuen, bere alhagunea edo larrealdea, artegia ere jetzi ahal izaiteko, Ganekogortan eta. Mendi gehienak herri-lurrak edo usak ziren, eta lurraren ustiapena ondo eratuta zegoen.

Bitor, edo Blincos, Okondon ezizen honetaz denek ezagutzen baitute, artzaina zen eta da, eta bere etxean gaztaginak, eta gaztak inguruko herrietan saltzen zituztela dio. “Aita astoagaz gazta saltzera Ugaoraino joaiten zen, eta ordainetan koipea edo olioa, azukrea eta etxean beharrezkoak ziren beste gauza batzuk ekarten zituen”.

Baserrietan sagarra ere erruz, eta salgai; ez zen sagardorik egiten. Gainera, etxean edateko esnea emaiten zuen behi bana edo bana ere egoiten zen, eta etxe ondoan aldapa edo ortua ere bai, baina bizitzeko dirurik gehien emaiten zutenak, ardiak.
Gabonil edo lehenago etxera, eta epail arte edo ukuiluan, erditzeko garaia da eta.

Haitzuloak

Okondogoienan, baso eta mendialde denez gero, hainbat haitzulo dago. Hauetako bati “la cueva del conejo” (“Untxiaren haitzuloa”) esaten zaio, eta bertan “el conejo” ezizenez ezaguna zen bat bizi zen, hartu ote zuen izen haitzuloak harengandik edo harek haitzuloarenetik? Laburuko zelaian dago.

Mareazulo errekaren ingurualdean beste bi haitzulo edo leze: Aretxarro eta Mareazulo, bata bestetik ez urrun.

Mareazulo zeinbaitek baina inguruetako jendeak Mari(a)zulo esaten dio, gutiz gehienek, eta Okondon ezagunena da, edo ospe handienekoa. Ugalde auzotik gora dago eta, diotenez, “gaztainondo baten garaitik legez aurtikitzen du ura”. Bazterrok ezagutu ezean zaila da edireiten, baso itxian baitago, sastrakadi betean.

Handik hur, Aretxarroko lezea, izen bereko aurkintzan. Tikia da eta bertan Jose Migel Barándiaranèk 1930ean azrteketa-lanetan jardun zuen, Okondoko udal-idazkaria eta beste batzuk laguntzaile zituela. Antropologo eta arkeologo itzal handikoak burezur eta beste hezur batzuk kausitu zituen, eta Neolito garaiaren azken aldikoak zirela baieztatu zuen. Egun, hezur haiek ez dagoz inon.

Baserriak

Itzaga basetxea, eiki, eder eta zahar, Okondokoetan etxerik aipagarriena edo da. XVII-XVIII. mendeetakoa da, eta Okondogoienako zaharrek diotenez olagizon batena omen zen, eta ondoko etxean zegoen errotaren jabea ere zenarena.

Garai haietako etxeen antzera, hegatsa teilatua da eta urbikoa, hots, isurialde bikoa. Beheko aldean nabaria zurezko bilbadura harrizko horman.

Okondon badira beste etxe batzuk ohiko itxura zaharra dutenak, euskal basetxeen itxurako peto-petoak, hain zuzen. Batzu-batzuk aipatzearren: Olabarrieta, Olabega, Axpuru, Aretxaga jauretxea edo Zudubiarte dorretxea, anbiolako Okondo haren garrantziaren lekuko.

*Mogaburu larretxea. Argazkilaria: Xabier Ramos

 

San Roman

Gainera, aurkituko...

01

Herriak

Ezagutu eta bisitatu behar dituzun Arabako herriak

03

Amamengandik bilobengana bilobengana

Leheneko oroitzapenak norberaren baitan

04

Biodibertsitatea

Xabier Ramos-en argazkien bidez

05

Kronikariak

Oroitzapenen zaindariak